Αρχαίο Θέατρο Μυτιλήνης

Το ελληνιστικό θέατρο (2ος αι. π.Χ.) κατασκευάστηκε στο ψηλότερο σημείο της πόλης, δίπλα στα μεσόγεια τείχη, που πιστεύεται ότι στην αρχαιότητα ήταν άλσος. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα θέατρα του αρχαίου κόσμου, καθώς, σύμφωνα με τον Πλούταρχο στο «Βίο του Πομπήιου», αποτέλεσε το πρότυπο, πάνω στο οποίο βασίστηκε η κατασκευή των μόνιμων – λίθινων θεάτρων της Ιταλίας. Αρχιτεκτονικά, διαθέτει το κοίλο για τους θεατές, την κυκλική ορχήστρα για τον χορό και τη λατρεία του Διονύσου, τις παρόδους, το προσκήνιο και ένα πολυτελές διώροφο σκηνικό οικοδόμημα, του οποίου ο κάτω όροφος ήταν δωρικού και ο άνω όροφος ιωνικού ρυθμού. Ήταν εξολοκλήρου μαρμάρινο. Η χωρητικότητα του πεταλόσχημου κοίλου υπολογίζεται περίπου σε 18.000 θεατές. Στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ., κατασκευάστηκε ένας ψηλός αναλημματικός τοίχος περιμετρικά της ορχήστρας, για να προστατευτούν οι θεατές των χαμηλότερων θέσεων από τα βίαια δρώμενα, καθώς πλέον το θέατρο λειτουργούσε ως αρένα.