Κενοτάφιο Κοζάκων

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ρωσία αποσύρθηκε από τις συγκρούσεις το 1917, καθώς η Οκτωβριανή Επανάσταση άλλαξε ριζικά την πορεία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1920, πλοία της Αντάντ έφεραν στη Λήμνο περίπου 5.000 Κοζάκους πρόσφυγες, οι οποίοι κατέφυγαν εκεί μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων. Οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο Πορτιανού, σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, με ελλιπή τρόφιμα και ανεπαρκή στέγαση, ενώ για οκτώ άτομα αντιστοιχούσε μόλις μία σκηνή. Για να επιβιώσουν, πολλοί αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα υπάρχοντά τους σε στρατιώτες ή ντόπιους. Δημιούργησαν, αρχικά, μια αυτοσχέδια εκκλησία σε σκηνή και, αργότερα, χρησιμοποίησαν έναν παλιό ναό στον Μούδρο για τις λειτουργίες τους. Ωστόσο, η πείνα, οι αρρώστιες και το σκληρό κλίμα προκάλεσαν εκατοντάδες θανάτους, με τους νεκρούς να θάβονται στο ακρωτήρι της Πούντας. Σταδιακά, έως το 1921, οι Κοζάκοι μετανάστευσαν σε άλλες βαλκανικές χώρες, αφήνοντας πίσω το ρωσικό νεκροταφείο και το κενοτάφιο - πυραμίδα που σώζονται μέχρι σήμερα στο νησί.